dokaj.ir - یادی از گذشته

سال 81 بود که در وب گردی گذرمون افتاد به یه وبلاگ. اون وقت نمی‌دونستم بهش میگن وبلاگ. برادر بزرگم شیوه کار این صفحات را برایم توضیح داد: «مطلب ارسال میکنی و بعد وقتی مطلب جدید رو ارسال کردی میاد و بالای مطلب قبلی میشینه! بعد افراد میتونن بیان و در مورد مطلبت نظر بدن.»

برادرم زرنگ‌تر از من بود و وبلاگ زده بود. بعدها وبلاگش رو پیدا کردم. اینجاست. قرار بوده که اینجا بنویسه ولی سه روز بعد در 9 تیر (برای اینکه تصور دقیقتری از روز داشته باشی روز فینال جام جهانی 2002) بابا سکته قلبی کرد و در بیمارستان بستری شد و 14 تیر از دنیا رفت. رشته‌ی امور کلا بهم ریخت. رفتن بابا سرنوشت ما رو عوض كرد و همه‌ی ما آدمهای دیگه‌ای شدیم. هنوز هم بعضی وقتها که گذرم به صفحه‌ای که برادرم میخواست توش بنویسه میفته قلبم فشرده میشه.

اما خودم بعد از بابا نوشتم. چند وقتی توی پرشین بلاگ و بعد در بلاگ‌اسپات که اون موقع قابلیت ftp کردن به دامنه ی شخصی داشت. موتورهای جستجو خوب نبودن و شایع بود که فقط صفحات html را ایندکس میکنن. به همین خاطر بلاگ‌اسپات امتیاز بالاتری داشت. البته نرم‌افزار مووبل تایپ هم بود که من نه سوادش را داشتم و نه پول خریدن دامنه و هاست را. دامنه‌ی رایگانی در سایتی به نام boomspeed گرفتم. سایت خوبی بود. فضای خیلی کمی در اختیار شما میگذاشت ولی در صفحات سایت تبلیغ نمی انداخت. از طریق بلاگ‌اسپات وبلاگ می‌نوشتم. صفحات هم موقع پابلیش شدن روی دامنه‌ی رایگان خودم می‌نشست. هم بازی میکردم و هم می‌نوشتم. نوشته‌هایم چیز ارزش‌داری نبود.

پریروز از طریق آرشیو اینترنت وبلاگ و یادداشتهای روزانه ام را پیدا کردم. یادداشت‌های روزانه‌ام برای 14 روز بعد از فوت باباست. از اول مرداد تا هفتم، هشتم مهر 1381. سرسری یادداشتها را خواندم. دوباره مثل روز اول بهم ریختم و صفحات را بستم. فرصت کنم باید این صفحات را در لپ‌تاپ ذخیره کنم. علی رغم اینکه حس خوبی برام نداره ولی خلاصه دوره‌ای از زندگیمه. سر جمع دو سالی در وبلاگ نوشتم و بعد تموم شد. به طور کل هیچ وقت شخصیت خیلی اجتماعی نداشتم.

الان تصمیم گرفتم دوباره بنویسم . همین امور روزمره‌ای که اتفاق میفته. از کسب و کاری که به لطف خدا هست و از چیزهایی که میبینم و میشنوم.

نوشتن مهمه ، حتی اگر من ننویسم!

نوشته شده در: 1396-09-28 (6 سال 4 ماه 3 هفته پیش)