روزها و سال‌ها چقدر سریع می‌گذرن. دو سال پیش هنگام یکی از خریدهای نوروزی، صحنه‌ای پیش رویم تداعی کننده‌ی خاطره‌ای شد، به خودم گفتم «چقدر سریع یک سال گذشت» و امسال یاد اون تداعی افتادم و باز به خودم گفتم «از یادآوری اون خاطره هم دو سال گذشت!»

چشم به هم بگذاری دوره‌ی ما تمومه بدون این که کاری کرده باشیم و اثری به جا گذاشته باشیم. توی دعاهایی که می‌کنم اغلب می‌گم: «خدایا طوری زندگی کنم که وقتی به عقب نگاه کردم پشیمون نباشم.» رضایت از زندگی برای من یه احساس درونیه و خوشبختانه هیچ ربطی به پول و مقام اجتماعی نداره. بزار مثالی بزنم: «ماه رمضان سال ۹۳ که فکر می‌کنم ۶ تیر تازه شروع می‌شد تنها بودم. بعد از افطار تا ساعت ۲ صبح توی اتاق قدم می‌زدم و فکر می‌کردم و چای می‌نوشیدم. خاطره‌‌ی چای‌هایی که نوشیدم و قدم‌هایی که زدم هنوز با منه و سرشار از لذتم می‌کنه. چیزی که تعریف و درکش برای دیگران احمقانه است!»

این روزها از این که با چیزهای کوچکی خشنود می‌شم به خودم افتخار می‌کنم. دلم می‌خواد باقی زندگی رو در راه ارضا همین «رضایت درونی» بگذارم. با چیزهای کوچک شاد بشم و هدف‌های کوچک داشته باشم و به دیگران کمک‌های کوچک کنم و البته چیزی از خودم به جا بگذارم.

امیدوارم سال ۹۷ سال خوبی برای همه ما باشه.

نوشته شده در: 1397-01-01 (6 سال 1 ماه 3 هفته پیش)

من محسن هستم؛ برنامه‌نویس PHP و Laravel و Zend Framework و پایتون و فلسک، ولی بیشتر تمرکزم روی لاراول است. این سایت را اولین بار با فلسک نوشتم ولی بعد تصمیم گرفتم آن را با لاراول نیز پیاده‌سازی کنم. هم نسخه‌ی فسلک و هم نسخه‌ی لاراول را می‌توانید روی گیت‌هابم پیدا و دانلود کنید.

برای ارتباط با من یا در همین سایت کامنت بگذارید و یا به dokaj.ir(at)gmail.com ایمیل بزنید.

پست قبلی: روحانی
پست بعدی: تربیت فرزند!

در مورد این مطلب یادداشتی بنویسید.